Elf dagen toeren door Zuid-Engeland, van Dover tot Land’s End en terug.
Zondag 7 juni 2009
Vandaag zijn er verkiezingen in België, we gaan ’s ochtends stemmen voor een nieuw Vlaams en Europees parlement. Na de stemming nog een beetje benodigdheden in onze camper laden en rond 13u00 vertrekken we naar Gravelines. We parkeren op de camperplaats aan het haventje tussen de rue du port en de Aa. Het is een mooie standplaats en we stonden er vroeger ook al. Coördinaten : N 50°59’18.90” & O 2°07’21.65”.
Van hieruit is het nog een half uurtje rijden naar Calais waar we morgenochtend moeten inschepen op de ferry van P&O Northsea Ferries. Door vandaag al een stuk van het traject af te leggen verkleinen we het risico om de overzet te missen. Bovendien komen we graag naar Gravelines, het is er zalig. We hebben hier nog een wandeling gepland, vanaf de standplaats langs de Aa naar Petit Fort Philippe, dan verder over het brede strand, vòòr de kerncentrale de duinen doorkruisen en via de binnenstraatjes terug de bewoonde wereld in. Deze wandeling kun je vinden op
http://cdt-nord.tourinsoft.com/UPLOAD/MEDIA_5945834.pdf
Onderweg komen we langs het vuurtorentje in Petit Fort Philippe. We beslissen om het te bezoeken en klimmen via de wenteltrap naar boven. Ca. 115 treden hoger staan we op het buitenplatform. Daar krijgen we een mooi vergezicht rondom en zien ook al de kerncentrale en talloze elektriciteitspilonen staan. We dalen terug af naar het gelijkvloers en kijken nog eens rond in de vertrekken van de vuurtorenwachter die er sedert enkele jaren niet meer aanwezig is. De vuurtoren werd immers geautomatiseerd. Terug op straat vervolgen we onze wandeling en zo’n twee en een half uur later staan we weer bij onze camper. Het was zalig wandelweer. Wanneer we goed en wel ons potje aan het koken zijn, begint het ferm te regenen. Wij zitten lekker binnen, afwasje doen en nog een glaasje wijn drinken, daarna slapen.
Maandag 8 juni 2009
Voor alle zekerheid hadden we de wekker gezet, maar we zijn al wakker vooraleer dat onding zijn werk kon doen. Rustig ontbijten en rond 7u50 vertrek naar Calais waar we ten laatste om 8u50 moeten inchecken. We arriveren er ruim op tijd. Identiteitscontrole en controle of we geen illegalen meevoeren in de badkamer of onder het bed. Even later staan we geparkeerd op het garagedek tussen andere motorhomes en camionetten. De gasfles hadden we op de kade al dichtgedraaid. Voorspoedige overtocht over een kalme zee met nagenoeg geen deining. Anderhalf uur later vinden we onze camper terug en kunnen we ontschepen in Dover. We boekten de overtocht H/T via internet en betaalden €81,26.
http://www.poferries.nl/tourist/bookJou ... esOut=cado
Nu begint het avontuur echt, links rijden. O zo eenvoudig, het is bijlange niet meer de eerste keer dat we het kanaal oversteken en we hebben voorheen nooit problemen ondervonden. Maar toch altijd attent blijven. Een grote meevaller is dat je na de ontscheping onmiddellijk op een rijweg belandt met gescheiden baanvakken, je kunt dus geen tegenliggers aanrijden. Gewoon de verkeersstroom volgen en de eerste mijlen rustig rijden. Via de A20, M20, M25, M3, A322, M4 en A4 rijden we naar het graafschap Wiltshire. Hier bezoeken we de West Kennet Long Barrow (een 5250 jaar oude begraafplaats met “kamers”) en the white horse of Cherhill, één van de talrijke afbeeldingen van paarden die hier in de kalkheuvels zijn uitgehouwen, zie
http://www.wiltshirewhitehorses.org.uk/.
Later in de namiddag komen we aan in het stadje Avebury, dat gekend is voor zijn reusachtige steencirkel waar we omheen wandelen.
Daarna zoeken we een geschikte camping. Vrij overnachten is in het Verenigd Koninkrijk immers niet toegelaten, er zijn wel enkele privégronden waar je kunt overnachten zoals sommige tankstations of privaat uitgebate parkings. Dik gezaaid liggen deze echter niet en of ze gratis zijn is nog een andere vraag. We opteren voor Stonehenge Touring Park in Orcheston / Shrewton. Voor één overnachting zonder elektriciteit betalen we £12,50. Het is een eenvoudige camping waar alles voorhanden is en het sanitair blok is OK. Coördinaten : N 51°12’28.65” & W1°54’56.97”.
Dinsdag 9 juni 2009
Na een rustige nacht rijden we naar het prehistorisch stenen monument bij uitstek, juist naar Stonehenge. Wat een monument! Het is tegelijkertijd machtig en ontroerend, alhoewel we wel beseffen dat niet iedereen daar zo over denkt. Het is nauwelijks te begrijpen hoe onze verre voorouders er zo’n 5000 jaar geleden in geslaagd zijn om deze constructie op te bouwen. Daar waar we gisteren in Avebury een veel grotere steencirkel zagen, zien we vandaag een veel mooiere. In Avebury zijn het gewoon een massa ruwe stenen die in een grote cirkel werden rechtgezet, maar hier werden de stenen bewerkt, ze werden rechtgehouwen en met pen- en gatverbindingen op elkaar geplaatst. Indrukwekkend. Het is er niet bepaald warm want de wind blaast ongenadig over de vlakte, toch nemen we er ruim onze tijd voor en we luisteren naar elk woord dat de Nederlandstalige audiogids ons te vertellen heeft. Stonehenge World Heritage Site wordt nu beheerd door “English Heritage”, voor toegang tot de site betalen we £13,20. In het Verenigd Koninkrijk durven ze serieus doorrekenen.
http://www.english-heritage.org.uk/serv ... /nav.16465
We rijden verder naar Dunster voor een bezoek aan het stadje en het kasteel. Dunster Castle wordt beheerd door die andere Britse vereniging die instaat voor de instandhouding en openstelling van het erfgoed, “The National Trust”. Hier weten ze ook wat entree vragen betekent. We betalen £17,20.
http://www.nationaltrust.org.uk/main/w-dunstercastle
Bij zowel English Heritage als bij The National Trust kun je je ook voor 1 of 2 weken overseas member maken, maar dat wordt pas voordelig als je elke dag één van hun sites bezoekt. Dunster Castle ligt op de rand van het Exmoor National Park en biedt een prachtig uitzicht op the Bristol Channel. Het is een mooi kasteel en heeft een mooie tuin waarin we de eerste palmbomen van onze reis zien. Op het bovenste tuinterras komen we een grijze eekhoorn tegen die niet mensenschuw is. Hij laat zich gewillig fotograferen.
We slenteren nog even door het mooie stadje Dunster met zijn oude overdekte garenmarkt en rijden dan verder naar Winsford waar we op de Halse Farm Touring Park een staanplaats voor de nacht vinden. We betalen £13,00 aan de boer die van een stuk van zijn erf camping heeft gemaakt. Het doet ons wel denken aan France Passion maar dan in het groot. Coördinaten : N 51°05’54.00” & W 3°34’53.86”. We hebben een mooi uitzicht op de tegenoverliggende heuvel met her en der een boom. De schapen grazen er in het rond. Er zijn slechts 6 pitches ingenomen terwijl er zeker plaats is voor 60 bezoekers. Het is hier dan ook zeer rustig slapen.
Woensdag 10 juni 2009
Vanaf de camping kun je cirkelvormige wandelingen maken die je doorheen Exmoor National Park leiden. Je kunt deze wandelingen met routebeschrijving huren bij de boer(-in), je betaalt daar dan £1,00 voor. Helaas begint de dag met lichte regenval. We wilden graag naar the Tarr Steps wandelen maar de miezel deed ons beslissen om er naartoe te rijden. The Tarr Steps is een oude voetgangersbrug van grote ruwe steenblokken in en over de rivier Barle.
http://en.wikipedia.org/wiki/Tarr_Steps
Vanaf de Pay and display-parking gaan we er eens naar kijken, het was toen al opgehouden met miezelen. Het is nog zo’n 500 meter bergaf. We stappen eens heen en weer over de brug. Het is er rustig en hebben de plaats voor ons alleen tot er plots meer en meer mensen verschijnen. We zetten ons op een bank en krijgen het gezelschap van een vink die wil meeëten van onze boterham. Wanneer de kruimels elkaar niet snel genoeg opvolgen gooit hij er snel enkele suskewieten tegenaan.
Vanaf de parking staan er wegwijzers voor een scenic footpath dat we willen volgen, maar eenmaal goed en wel vertrokken staan er geen meer. Toch blijven we nog zo’n halfuur wandelen langs de oever van de Barle. Dan wordt het stilaan tijd om terug te keren. Wandelaars die hetzelfde pad volgen (en een landkaart bijhebben) vertellen ons om de rivier over te steken via de iets verderop gelegen brug. Zo wandelen we langs de andere oever terug, we moeten wel nog een tweede brugje over van een klein zijriviertje. Mooi wandelingetje langs een zachtjes kabbelende rivier, wat is dat toch heerlijk. De onweersdreiging was ondertussen volledig verdwenen.
We rijden nu verder dwars door het Exmoor National Park (vanaf half juli – augustus staat de heide in bloei en vormt een prachtig paars bloementapijt, daarvoor zijn wij in juni nog te vroeg) naar de parking Hillsford Bridge langs de B3223. Voor het vertrek hadden we daarvan via Google Earth de coördinaten opgezocht N 51°12’52.75’’ & W 3°48’20.38’’. Hier staan we ideaal geparkeerd voor het vervolg van de dag. We maken de wandeling Lynmouth and Watersmeet uit de pathfinder guide “Exmoor and the Quantocks”. Je vindt deze route ook op
http://www.devon.gov.uk/text/walk5.pdf
Door hier te parkeren veranderen we alleen de voorgestelde vertrekplaats, de wandeling blijft dezelfde. We trekken onze wandelschoenen aan en na een dik uur bereiken we Lynmouth waar de rivier East Lyn in zee uitmondt. Het stadje ligt ingesloten in een diep bebost dal. Het pad gaat soms steil omhoog en soms steil omlaag. De zon is inmiddels doorgebroken en het is erg warm geworden.
In Lynmouth kuieren we wat rond en nemen dan de cliff railway naar het 130 meter hoger gelegen Victoriaans dorp Lynton. Hier kijken we ook wat in het rond en gaan dan cream tea drinken. Lekker, thee en scones met clotted cream en jam. Een caloriebom! Met de kabellift terug naar Lynmouth voor het vervolg van de wandeling. We stappen nu stroomopwaarts langs de East Lyn en de Hoaroak tot Watersmeet, vandaar gaat het terug naar Hillsford Bridge waar onze camper staat. In 1952 veroorzaakte hevige regenval op de hogergelegen Moors een dramatische overstroming in Lynmouth, er vielen tientallen doden en alle bruggen werden weggespoeld. Nu vormen beide rivieren een paradijselijk kader waar het heerlijk wandelen is. We zien er honderden vogels, we horen er nog meer. In het water zou er wilde zalm en forel zitten maar die laten zich niet zien, ook de vissers hebben blijkbaar nog niets gevangen.
De dag is al ver gevorderd en we rijden naar de camping Channel View die hier vlakbij ligt. Coördinaten : N 51°13’04.27” & W 3°49’45.63”.
Donderdag 11 juni 2009
Vandaag gaan we naar Clovelly, eerst lozen we nog ons afvalwater en het chemisch toilet. We betalen £ 10,00 voor de overnachting. Gisterenavond had de campinguitbater geen zin meer om ons geld te ontvangen. Op weg naar Clovelly zien we een tankstation met een Sparwinkel. We doen er enkele inkopen en vullen de dieseltank. De diesel kost hier £1,049 / liter dat is 2 pence duurder dan benzine.
Dan bereiken we Clovelly, een charmant vissersdorpje dat alweer in de diepte ligt. Het landschap in Devon en Cornwall is enorm heuvelachtig met diep ingesneden steile dalen.
http://www.clovelly.co.uk/
We moeten door het visitors center en betalen £11,50 ingang. Het dorpje is alleen te voet (of per 4x4 tegen betaling) bereikbaar. Vroeger werd alles aan- en afgevoerd met sledes en ezels. De sledes worden nog steeds gebruikt maar de ezels staan er nu alleen nog bij als levende versiering. We dalen voorzichtig af over de in keien geplaveide straatjes. Het is bijzonder steil, gelukkig is het droog. Beneden komen we uit op de pier en zien er, vermits het laag tij is, bootjes die op het droge liggen. Ze liggen te zonnebaden op het strand. 100 Jaar geleden was het hier hard labeur om te overleven met wat de visvangst opleverde, vandaag wemelt het er van de toeristen. Maar het dient gezegd, het is hier zeer pittoresk. We pauzeren nog even in een tearoom en eten chicken and leek pie, best lekker die Britse snacks. Wanneer we terug “boven” geraken maken we nog een wandelingetje langs de “Hobby Drive”. Een halfuurtje over vlak parcours langs de bosrand tot we aan een uitzichtpunt komen vanwaar we een mooi zicht krijgen op de pier en haven van Clovelly, daarna een halfuurtje terug. Wanneer we terug aan het visitors center komen is dat al gesloten, bezoekers kunnen er nu gewoon omheen gaan en een gratis bezoek afleggen. Wellicht is het mooie Fishermans museum dat we bezochten dan wel gesloten. Op de overvloeiparking waar wij met de camper staan zijn we het allerlaatste voertuig, vrij overnachten is hier misschien te proberen (maar niet toegelaten).
We rijden verder naar Tintagel via Boscastle. In augustus 2004 was er in Boscastle een verschrikkelijke overstroming. Net zoals Lynmouth ligt Boscastle in een diep dal waar het overtollige water van de Moors langskomt. Hevige regenval maakte van het smalle riviertje een kolkende stroom. De beelden van toen komen ons zo voor de geest. We stoppen er niet. Maar het zou wel een mooi stadje zijn. In Tintagel vinden we nog een plaatsje op het buitenveld van camping Trewethett Farm die aangesloten is bij de Britse caravan club. De camping is perfect in orde en luxueuzer dan wat we tot nu toe gewoon waren. Voor het eerst staan we ook op een volledig vlakke ondergrond. Het wordt meteen de duurste camping van de ganse reis, we betalen £20,00 voor een overnachting zonder stroom. Coördinaten : N 50°40’25.62’’ & W 4°43’33.58’’. Het uitzicht is fenomenaal en we genieten nog van de zonsondergang in zee, het was alweer een prachtige dag.
Vrijdag 12 juni 2009
Na een rustige nacht vertrekken we naar het centrum van Tintagel. We parkeren op de grote parking tegenover “The Old Post Office”.
Aan de pay & display parkeerautomaat betalen we £2,00. Daarvoor mogen we hier 4 uur blijven staan. Deze parking wordt privaat uitgebaat en je kunt hier wellicht overnachten, je moet dan wel een nachtticket kopen.
De zon begint ongenadig te schijnen en we zorgen dat we niet te warm gekleed zijn. We wandelen naar de ruïne van Tintagel Castle, volgens overlevering is dit de geboorteplaats van King Arthur.
http://www.english-heritage.org.uk/serv ... =nav.15393
De site wordt beheerd door de eerder genoemde English Heritage en de toegang bedraagt £9,80. Het kasteel werd deels op het vasteland en deels op een schiereiland gebouwd. Een nauwe brug verbindt beiden delen. In de loop der jaren is er een gedeelte van het kasteel in zee gestort. Het grenst dan ook aan waanzin om hier te willen bouwen. Om de ruïne volledig te bezoeken moeten we honderden trappen op en af. We moeten af en toe halt houden om even op adem te komen. Vanaf het hoogste punt krijg je een prachtig uitzicht op de zee en de omliggende kustlijn. Het zeewater is er glashelder. Na de ruïne bezoeken we ook het kleine strand waar we een doorgang opmerken in de rotsmassa van het schiereiland. Dit is een natuurlijke tunnel die onder het schiereiland loopt. Het tocht er verschrikkelijk. We rapen er een kei op voor onze verzameling “keien uit plaatsen waar we ooit geweest zijn”.
We keren terug naar het stadje en kopen er in een ambachtelijke beenhouwerij/bakkerij een versgemaakte traditional Cornish pastie. Dit is een bladerdeeggebak om U tegen te zeggen. De vulling bestaat uit aardappelen, uien en rundergehakt. Het wordt warm gegeten en het smaakt ons.
We hebben nog wat tijd tegoed van de parkeerautomaat en bezoeken nog het Tintagel Old Post Office dat onder het beheer valt van de ook al eerder genoemde National Trust (£ 6,00).
http://www.nationaltrust.org.uk/main/w- ... postoffice
Dit is een ca 600 jaren oud gebouwtje in traditionele Cornishe bouwstijl en één van de weinige cottages die uit deze periode nog resteren. Het werd opgetrokken in leisteen en het deed gedurende een korte periode dienst als postgebouw.
We rijden verder naar Port Isaac. Een stemmig havenstadje dat beschut in een baai ligt. We zijn er net op tijd om een bootje te zien toekomen en te zien hoe de vissers hun vangst aan wal brengen. Hier wordt vooral op kreeft gevist maar vandaag hebben ze duidelijk niet veel gevangen. We genieten nog wat van de charme van het haventje en rijden dan verder naar Padstow. Daar komen we rond 18.30 uur aan bij Dennis Cove Camping waar we op de laatste vrije pitch mogen staan. We betalen £15,50 voor één nacht, zonder elektriciteit. Douchen is niet inbegrepen, daarvoor met je een jeton kopen die £0,50 kost. Coördinaten : N 50°31’55.77” & W 4°56’12.46”.
Het wordt tijd om een volgend doel van onze reis te openbaren. We gaan de culinaire toer op, jawel in Engeland! Wie daarvoor geen interesse heeft, kan dit stuk van het verslag overslaan.
We komen speciaal naar Padstow omdat hier één van de beste visrestaurants van Engeland gevestigd is : The Seafood Restaurant. Het verlangen is gedurende vele jaren gegroeid om hier eens te komen tafelen. Sedert de opening in 1975 heeft het een internationale reputatie opgebouwd voor vernieuwend koken met enkel dagverse producten, vooral vis en schaal- en schelpdieren. Het ligt dan ook tegenover de kade waar de vissers hun vangst aan wal brengen. De stichter van dienst is de immer sympathieke Rick Stein. Wellicht hebt u hem al eens bezig gezien op TV. Zijn programma’s worden ook op de Belgische TV vertoond. Vroeger was hij steevast vergezeld van zijn hondje Chalky dat helaas in 2007 overleden is. Chalky heeft nu een standbeeld(je) voor het Seafood Restaurant. Rick Stein is sedert vele jaren de pleitbezorger voor een eenvoudige en eerlijke keuken. Gewoon lekker eten zonder veel poespas en zonder chic gedoe.
http://www.rickstein.com/The-Seafood-Restaurant.html
De camping ligt op ca. 1 km van het restaurant dus wandelen we er op ons gemak naartoe. We vragen een tafel voor 2 personen maar die was niet meer beschikbaar. Het restaurant is maanden op voorhand volgeboekt, er is nochtans plaats voor naar schatting 150 personen. Omdat Rick de mensen die zomaar langskomen niet wil ontgoochelen zijn er nog 16 plaatsen aan de bar die niet gereserveerd kunnen worden. Wij konden er rustig plaatsnemen.
We bekijken de dagelijks wisselende menukaart en bestellen als voorgerecht Sint-Jacobsvruchten en als hoofdgerecht zeebaars en zeeduivel. Daar drinken we een fles Semillon/Sauvignon en een fles water bij. Een waar festijn volgt wanneer we deze spijzen krijgen voorgeschoteld. We bestellen ook nog tarte tatin en koffie. De rekening achteraf bedraagt een zeer faire £128,70. Ooit komen we hier nog eens terug!
Na afloop kuieren we nog wat rond in het haventje en het stadje. Het is vrijdagavond en lekker weer. De terrasjes stralen een warme gezelligheid uit en de mensen lijken allemaal welgemutst te zijn. Het wordt langzamerhand donker, dus keren we terug naar de camping.
Zaterdag 13 juni 2009
Deze ochtend wandelen we opnieuw naar Padstow om inkopen doen in de verschillende winkels van Rick Stein. We gaan eerst naar zijn bakkerij-patisserie. In België vinden we dergelijke winkels overal, maar in het VK zijn ze niet alledaags. We kopen er 2 verse broden van de warme bakker, 2 stukken taart, 2 fruitscones en een belegd broodje met Cornish crab. Dit broodje krab blijkt het allerbeste broodje krab te zijn dat we ooit zouden eten! Helaas waren we al uit Padstow vertrokken toen we het opaten, zoniet hadden we er zeker nog eentje gekocht. We gaan ook nog naar zijn delicatessenzaak waar we wat Engelse kazen kopen. Dan keren we terug naar de camping. Onze lofzang kan wat overdreven lijken maar zoals eerder gesteld kun je dit stuk van het verslag overslaan.
We rijden door richting St Agnes Head tot we in Winnards Perch een bord zien “Cornish birds of prey centre & animal park”. We beslissen om er eens een kijkje te gaan nemen (£13,00). Het wordt een aangename verpozing. Een ruime collectie van meestal geadopteerde roofvogels allerhande. We krijgen ook een vliegshow met enkele vogels te zien.
http://www.cornishbirdsofprey.co.uk/
Na dit intermezzo wordt het programma bijgestuurd en beslissen we om naar Trelissick gardens (National Trust, £14,00) te rijden.
http://www.nationaltrust.org.uk/main/w-trelissickgarden
We maken er een flinke wandeling in de uitgestrekte tuin. Wanneer we onze fruitscones opeten krijgen we er direct het gezelschap van een roodborstje. We krijgen meer vogels te zien op deze reis dan we ooit hadden durven verhopen.
We rijden verder naar St Agnes maar het is te laat om nog St Agnes Head te gaan bekijken. We zoeken meteen de camping Beacon Cottage Farm op. Coördinaten : N 50°18’22.53” & W 5°13’35.00°.
Deze camping heeft een prachtige ligging met zicht op de Keltische Zee/Atlantische Oceaan. We betalen £15,00 voor één nacht zonder elektriciteit.
Zondag 14 juni 2009
We wandelen vanaf de camping naar de overblijfselen van Wheal Coates, een oude tinmijn die vlak bij de zee ligt. Er werd destijds zelfs tin gedolven onder de zeebodem. Nu liggen al de oude mijnsites er verlaten bij als stille getuigen van het industrieel verleden.
We keren terug naar de camping en rijden naar St Agnes Head. Helaas, zover geraken we niet. Onderweg merken we een verkeersbord op met een waarschuwing voor een hoogtebarrière en we slagen er niet meer in om onze camper ergens te parkeren. Sakkerdesakker! Bovendien hadden we het te voet kunnen doen vanaf de camping, enfin niet getreurd. We beslissen om St Agnes Head te laten voor wat het is en we rijden verder naar Sennen Cove waar we parkeren op de ruime parking (coödinaten : N 50°04’41.18” & W 5°41’32.32”) voor we het dorpje binnenrijden. Van hieruit wandelen we naar Land’s End.
http://www.southwestcoastpath.com/main/ ... il&w_id=28
De kustlijn is hier wondermooi en het water helder appelblauwzeegroen. Op de kliffen zijn er ook talrijke prehistorische sites te ontdekken. Wij hebben vooral oog voor de oceaan. Bij de coastguard lookout zien we haaienvinnen in het water. Ze bewegen langzaam voorwaarts en verdwijnen af en toe onder het wateroppervlak. Met de verrekijker zien we het nog beter. Het is een basking shark die hier vlak onder het wateroppervlak komt zonnebaden. Ze kunnen tot 9 meter lang worden en voeden zich met plankton, daarvoor zwemmen ze met wijdopengesperde bek. We genieten een tijdje van dit natuurschoon en wandelen dan verder. Wanneer we een half uurtje later nog eens halt houden en op een rotsblok gaan zitten om onze picknick op te eten, zien we er weer één zwemmen. In de diepte tussen de kliffen zien we ook een verroest scheepswrak liggen. De zeebodem is hier dichtbezaaid met wrakken. Dan bereiken we Land’s End. We zijn een week weg van huis en bereiken het verste punt van onze reis. Vanaf nu moeten we noodgedwongen terugkeren. Eerst terug naar de motorhome via het fiets- en wandelpad dat iets landinwaarts ligt.
We verlaten de parking van Sennen Cove en rijden naar Saint-Michael’s Mount. Dit is de Britse versie van de Mont Saint-Michel. We arriveren er in de late namiddag en hebben niet genoeg tijd meer om het op een rustig tempo te bezoeken, we spendeerden te veel tijd op het kustpad. We beslissen om het bezoek uit te stellen tot we ooit nog eens in de buurt komen. We maken wel nog een foto en rijden dan verder naar Heligan Woods Holiday Park nabij Mevagissey. Coördinaten : N 50°17’21.09” & W 4°48’42.29”.
De receptie van de camping is al gesloten maar we mogen nog een vrije plaats uitzoeken. Elektriciteit inbegrepen kost een overnachting hier £11,20.
Maandag 15 juni 2009
Vandaag bezoeken we The Lost Gardens of Heligan. Deze gerestaureerde tuin ligt vlak naast de camping. Ingang £17,00.
http://www.heligan.com/flash_intro.html
Vanaf 1766 werden er tuinen aangelegd rond het landhuis dat bewoond werd door de familie Tremayne. De tuinen werden door de opeenvolgende generaties verder uitgebreid waardoor deze eind negentiende eeuw omschreven werden als één van de mooiste van Cornwall. Ook in de twintigste eeuw werden de tuinen door de nazaten nog verder uitgebouwd tot WO I in 1914 daar een einde aan stelde. De eigenaar verliet het landgoed en de 22 tuinmannen trokken naar het front. Daarvan overleefden er slechts 6 de oorlogsgruwel. Tal van de gesneuvelde tuiniers rusten nu op Vlaamse en Noordfranse oorlogskerkhoven. Na de oorlog was ook de eigenaar te berooid geworden om de tuinen verder te onderhouden en ze geraakten in verval. Begin van de jaren 1990 werden de totaal door braamstruiken, klimop en bomen overwoekerde tuinen in ere hersteld. Gebouwen en serres werden herbouwd, een langzame maar grondige restauratie leverde een adembenemend mooie tuin op. We spenderen hier de ganse dag.
We gaan ook inkopen doen in de Lobbs Farm Shop die je op de parking van het domein vindt. Een verzorgde winkel met verse voedingswaren. We kopen brood, saffraancake, scones, vlees, kaas, yoghurt, verse groenten en fruit; alles van uitstekende kwaliteit. We zijn vermoeid van het slenteren en rijden terug naar de camping naast de deur. Deze avond krijgen we plaats 85, perfect horizontaal en op een betonnen ondergrond. Vorige nacht werden alle batterijen opgeladen dus hebben we deze nacht geen elektriciteit nodig, we betalen £10,20. Vanaf de camping hebben we in de verte zicht op zee, altijd mooi.
Dinsdag 16 juni 2009
Na een verkwikkende nachtrust en heerlijk ontbijt rijden we verder naar St-Austell waar we the Eden Project bezoeken.
http://www.edenproject.com/index.php
We betalen £32,00 (op voorhand boeken via internet is iets goedkoper). Dit is een oude kleigroeve die werd omgetoverd tot een soort tuin van Eden. Indrukwekkend, groots, hier passen alle superlatieven. In reusachtige bolvormige serres met facetvlakken werden een tropische en een mediterrane tuin gebouwd. Gigantisch, hier kan geen enkele broeikas tegenop. Naast deze zeer spectaculair serres (de locatie werd al gebruikt om opnames te maken voor de James Bondfilm “Die another day”) werd ook de rest van de kleigroeve omgevormd tot een schitterende openluchttuin waar zo’n vijfduizend plantensoorten staan. Alles staat hier min of meer in het teken van ecologie of hoe de afzichtelijke puinhoop van een verlaten groeve kan worden omgetoverd in een plantenparadijs. Voor een tuinliefhebber is dit werkelijk fenomenaal. Ook hier spenderen we een volledige dag.
In de late namiddag rijden we verder naar Dartmoor National Park waar we een camping op het oog hebben om er morgen een wandeling te maken. Helaas blijkt het een camping te zijn enkel voor stacaravans. Noodgedwongen rijden we verder en belanden uiteindelijk rond 21u00 in Chudleigh. Er is nog plaats vrij op de Holmans Wood Holiday Park. Coördinaten : N 50°37’09.64” & W 3°34’58.45”. We betalen £18,50 voor 1 overnachting zonder elektriciteit.
Woensdag 17 juni 2009
Nieuwe dag, nieuwe moed. De wandeling in Dartmoor National Park is dan wel van ons programma geschrapt maar daarom niet getreurd. We veranderen ons reisplan en rijden naar Lyme Regis waar we opteren voor de ruime parking buiten/boven het stadje, coördinaten : N 50°43’26.28” & W 2°56’28.14”.
Dit is een mooi kustplaatsje dat we leerden kennen via de film “The French Lieutenant’s Woman”, een verfilming van het boek van John Fowles. We treden in de voetsporen van de personages en gaan er fossielen zoeken bij the undercliff en we wandelen op de Cobb, de markante kromme en oneffen pier waar het zeewater overheen geblazen wordt. Op de grote keien van het strand zien we tientallen grote fossielen, zelf vinden we er ook een paar kleintjes in de zachte gesteentelagen van de afbrokkelende kliffen. Het stuk van de kustlijn waar we nu zijn draagt terecht de naam “Jurassic Coast”. We flaneren nog eens langs de zeedijk en aan een kraampje kopen we een potje verse kreeft. Mmm, een lekker proevertje. Verder verkennen we nog het mooie havenstadje. Rond 15u00 begint de aangekondigde regen te vallen. Eerst zachtjes maar daarna iets feller.
We keren terug naar onze camper en rijden verder naar Cerne Abbas, dat zo’n uurtje verder op de weg naar huis ligt. We gaan er het reusachtige (55 meter hoog) uitgehouwen silhouet van een naakte man in de kalkheuvel bekijken. Het is overduidelijk een vruchtbaarheidssymbool. De regenval belemmert een helder zicht maar we zijn toch gecharmeerd. De schapen grazen onverstoorbaar verder.
http://en.wikipedia.org/wiki/Cerne_Abbas_Giant
We rijden verder door naar St-Leonards waar we op de doorgangscamping Forest Edge Holiday Park overnachten. We betalen £9,50 voor één nacht zonder elektriciteit. Coördinaten : N 50°49’13.58” & W 1°51’07.50”.
Donderdag 18 juni 2009
Vanavond worden we terug thuis verwacht. We rijden naar Dover en bezoeken er het iets verderop gelegen Walmer Castle.
http://www.english-heritage.org.uk/serv ... /nav.14948
Eerst rijden en dan iets in de buurt van de overzet bezoeken zorgt ervoor dat we ons niet hoeven te haasten. We moeten inchecken vòòr 17u45 en zijn er mooi op tijd. Afvaart om 18u15 en anderhalf uur varen. Terug in Calais is het opnieuw rechts houden op de weg.
Na in totaal 1830 km te hebben gereden komen we rond 22u30 behouden thuis. We hebben een fantastische reis gehad, van het ene hoogtepunt naar het andere. Als we (volgend jaar ?) teruggaan, zullen we wellicht andere zaken bezoeken, maar daaraan is er zeker geen gebrek.
PS : alle vermelde prijzen zijn voor 2 volwassenen, sommige wegen zijn smal maar de Britse chauffeurs zijn hoffelijk, wisselkoers juni 2009 £1,00 = €1,16, de campings zijn doorgaans in orde en je vindt ze zowat overal (wij maakten geen enkele reservatie).
Terug naar Devon en Cornwall 2010
Zondag 6 juni 2010
We vertrekken thuis om 9.10 uur en bollen rustig naar Calais. Daar rijden we in het ruim van The Pride of Canterbury die om 11.40 uur de trossen losgooit. We zijn opnieuw vertrokken voor een reisje door Zuid-Engeland. Dat we deze reis zouden maken wisten we vorig jaar al. Het is gewoon de aanvulling op wat we vorig jaar in dezelfde streek beleefden en omdat we ons reisprogramma toen niet konden afwerken hopen we nu één en ander te kunnen aanvullen. Na een kalme overtocht ontschepen we om 12.10 uur in Dover.
We rijden via dezelfde route naar Wiltshire waar we halt houden in Bratton. Hier gaan we The Westbury White Horse bewonderen, een afbeelding van een paard in een kalkheuvel. Volgens de ene bron wel 400 jaar oud, volgens een andere slechts 235 jaar. Op het eind van de jaren 1950 werd er een beschermende laag beton op gegoten maar daar malen we niet om. We parkeren aan het uitzichtpunt (N 51°15’40.75” & W 2°08’46.04”) en maken dan een rondwandeling van ca. 6 km.
http://www.visitwiltshire.co.uk/dbimgs/walk%205.pdf
Er staat erg veel wind en we waaien eens goed uit. In Bratton komen we langs het mooie kerkje dat omringd wordt door een dodenakker met oude zerken.
Vòòr ons vertrek hebben we het POI-bestand van Noord-Europa van
http://www.archiescampings.eu
in onze GPS geladen en we kunnen er meteen gebruik van maken. We selecteren de dichtstbijzijnde camping en belanden zo op Brokerswood Country Park caravan & camping (N 51°16’15.33” & W 2°13’55.03”). Leuk die POI’s, dat werkt vlot maar we weten wel niet waar we terecht zullen komen, deze camping staat immers niet vermeld in de vier campingboeken die we meevoeren. We betalen £26.00 voor één overnachting zonder elektriciteit; duur!
Maandag 7 juni 2010
Na een rustige nacht rijden we verder naar de Cheddar Gorge, Engelands grootste ravijn, ca. 120 meter diep en 5 km lang. Vermits er geen water meer doorheen stroomt en er op de bodem een comfortabele weg is aangelegd, rijden we er eerst eens door vooraleer we onze mobi parkeren (N 51°17’01.24” & W 2°45’45.45”). We maken er de omtrekkende wandeling op de bovenrand van het ravijn, natuurlijk gaat het pad eerst steil omhoog. Maar na deze inspanning worden we beloond want het uitzicht is er mooi en wanneer we af en toe eens echt tot op de rand gaan kijken zien we goed hoe diep het ravijn wel is. Op de foto kun je nog net de weg zien lopen. Naast schapen helpen hier ook loslopende geiten de begroeiing kort te houden.
http://www.nationaltrust.org.uk/main/w- ... e_walk.pdf
Na de wandeling gaan we inkopen doen, kaas natuurlijk. Een stuk Somerset brie, een stuk extra mature Cheddar en een stuk Draycot blue. We kopen ook een take-away cream tea, op een bank in een park eten we daarvan alvast de scones op. In Cheddar zelf is er behalve veel toeristen eigenlijk niet veel te zien. Kaas wordt er al lang niet meer gemaakt, maar het is wel leuk om er eens te zijn.
We willen graag nog wat rondtoeren in het Exmoor National Park en rijden verder naar het mooie stadje Dulverton. Helaas ondermijnt de regen deze plannen en we beslissen dan maar om meteen door te rijden naar het zuidelijker gelegen Dartmoor National Park. We houden halt voor de nacht op Barley Meadow Camping and Caravan Park (N 50°43’02.7” & W 3°46’58.9”). We betalen £20.00 lidgeld voor een oversea membership dat drie maanden geldig is. Daardoor krijgen we korting op de campings van The Camping and Caravanning Club. We ontvangen ook nog een pak informatie en een kaart waarop hun sites staan. Voor de standplaats zonder elektriciteit betalen we ook nog eens £17.00.
Dinsdag 8 juni 2010
Het is de hele nacht blijven regenen maar ’s ochtends blaast de wind de regen weg en breekt de zon door. We rijden verder naar Chagford, een aardig plaatsje met enkele thatched roofs en een minuscuul overdekt marktje, “The Pepperpot”. Het is een leuk plaatsje met ook nog een mooi kerkje. Het houtsnijwerk binnenin is zeer verfijnd.
Dan trekken we naar Postbridge waar we parkeren aan het tourist info bureau (N 50°35’37.24” & W 3°54’46.55”). We maken er een rondwandeling die ons van dichtbij kennis laat maken met Dartmoor National Park. Zo kunnen we helemaal opgaan in de ongeziene pracht van het N.P. De wandeling leidt ons over de eeuwenoude clapperbridge waarvoor Postbridge gekend is. In Bellever ligt er ook zo één maar die is gedeeltelijk ingestort. Op onze wandelroute komen we behalve clapperbridges ook oude steencirkels, een dolmen en meerdere in het wild levende pony’s en paarden tegen.
http://www.dartmoorcam.co.uk/CAM/previo ... bridge.htm
Na de wandeling rijden we naar Princetown. Princetown ligt in het midden van Dartmoor N.P. en is wellicht het meest vermaard o.w.v. de gevangenis die op deze, toentertijd zeer onherbergzame plaats werd gebouwd. Ontsnappen was bij voorbaat een opstapje naar de dood. Wie ontsnapte kwam bijna zeker om van ontbering. We wandelen eens rond in het stadje maar om het gevangenismuseum te bezoeken, zijn we net te laat. Rond het kerkje vallen de rijen met erg sobere zerkjes op. Algauw wordt het duidelijk dat die de laatste rustplaatsen van overleden gevangenen aanduiden. Hun zerk draagt geen naam, alleen maar een nummer. Zelfs na hun overlijden kregen de prisoners hun naam niet terug.
We trekken verder door Dartmoor N.P. en rijden naar Looe. De pure eenvoud van het landschap maakt het adembenemend mooi. We stoppen nog enkele malen om het natuurschoon te bewonderen. Onder een wisselend wolkendek blijven we kijken naar de runderen, schapen, wilde pony’s en paarden die hier vrij rondlopen.
In Looe kiezen we voor de kleine camping Polborder House Caravan Park (N 50°22’38.3” & W 4°25’03.7”). We betalen £15.50 voor 1 nacht zonder elektriciteit.
Woensdag 9 juni 2010
Vandaag bezoeken we Polperro, een charmant havenstadje. We parkeren onze mobi op de betaalparking (N 50°20’18.7” & W 4°31’18.4”) en stappen naar het oude haventje, minder mobiele bezoekers kunnen gebruik maken van een toeristenbusje. Aan de kade worden we gelokt voor een boottochtje op zee. We hebben niet veel tijd nodig om te beslissen mee te varen. Het is zalig. Het weer is prachtig, wat zon, wat wolken, een kalme zee, … een heerlijk tochtje. Om duizend jaar te worden. We zien de machtige rotskust van Cornwall. Boven op de kliffen wandelen mensen die het kustpad volgen. We zien ook enkele kolonies aalscholvers, vis vinden ze hier in overvloed.
Na Polperro rijden we naar The Lost Gardens of Heligan. Deze tuinen bezochten we vorig jaar al, daar gaan we nu dus niet meer binnen. Maar we rijden er wel naartoe om er opnieuw lekkere saffraancake
http://www.cornishlight.co.uk/cornish-saffron-cake.htm
e.a. verse etenswaren te kopen in de Lobbs Farm Shop (N 50°17’14.30” & W 4°48’52.55”). Goede kwaliteit en min of meer op de route naar Mevagissey, het tweede havenstadje dat we vandaag bezoeken. We gaan er eens binnen in het (mini)aquarium met zeevissen. Het haventje is vooral gekend omdat het een dubbele pier heeft maar echt speciaal is dat natuurlijk niet. Op de buitenste pier staan een tiental hengelaars. Ze vissen op makreel. Op de kade zien we hun vangst liggen.
We beslissen om naar het meest zuidelijke punt van Engeland te rijden, het schiereiland “The Lizard” waar we een camping hebben uitgekozen. Helaas, daar aangekomen blijkt deze volzet te zijn, dan maar terug landinwaarts. Een boerenerf lokt ons met een bord “wildcamping”. Hier vinden we plaats en staan we rustig voor de nacht. Een Zwitser die ook in deze regio rondtoert met zijn motorhome komt een praatje maken en de boer vergeet niet om het standgeld op te halen (£14.00 zonder elektriciteit, N 49°59’41.0” & W 5°12’51.5”). De camping is erg basic maar dat vormt voor ons geen probleem.
Donderdag 10 juni 2010
Vandaag rijden we naar het stadje Lizard waar we een kustwandeling(etje) maken. We laten onze motorhome achter op de ruime parking (N 49°58’09.73” & W 5°12’17.93”).
http://www.southwestcoastpath.com/main/ ... nt&w_id=63
Op onze wandelroute komen we doorheen het plaatsje Church Cove waar we eens binnengaan in het kerkje. Het is typisch Brits en is perfect onderhouden met mooie geborduurde kussens op de banken en verschillende herdenkingsplaketten aan de muren van slachtoffers en gesneuvelden uit de Boer-war, WOI, WOII, … Op weg naar het kustpad staan er ook mooie thatched houses. De route op het kustpad beloont ons met eindeloze uitzichten. We houden voortdurend halt om te genieten van de natuur en net als vorig jaar zien we basking sharks zwemmen in zee. We komen ook voorbij een lookout van de kustbewaking en langs een testplaats waar Marconi proeven deed in de pioniersjaren van de draadloze communicatie.
Na de wandeling rijden we naar Goonhilly satellite earth station waar gigantische schotelantennes staan. Helaas kan de site deze zomer niet bezocht worden. Van buitenaf maken we er toch enkele foto’s van.
http://en.wikipedia.org/wiki/Goonhilly_ ... th_Station
We passen onze planning aan en rijden dan maar naar Glendurgan Garden, een mooie tuin van The National Trust. De onthaalbedienden doen een uitvoerige uitleg over de voordelen van een lidmaatschap van de Trust. We beslissen in te gaan op het aanbod en we betalen de flinke som van £79.50. Voor dat bedrag mogen we tot 30 juni 2011 alle sites die ze in beheer hebben gratis bezoeken. Handig vermits we elk jaar de oversteek maken. Zo beleven we daar volgend jaar ook nog plezier aan.
De tuin is aangelegd op de flanken van een ravijn en er is ook een doolhof. Dat moeten we natuurlijk eens proberen. In de vijvers wemelt het van dikkopjes en salamanders. We slenteren doorheen de languitgestrekte tuin en belanden bij het laagste punt dat gelegen is aan de Helford River. Daarna moeten we terug omhoog, dat gaat minder vlot.
http://www.nationaltrust.org.uk/main/w- ... garden.htm
We rijden verder richting Saint-Michael’s-Mount en kiezen voor de Trevair South-Treveneague Camping, £13.00 inclusief elektriciteit, N 50°08’32.8” & W 5°25’56.6”. De bezetting van de camping is zeer gering, er zijn zeker 50 plaatsen maar vanavond staan er naast ons slechts 2 caravans en 2 mobilhomes. Het is er zalig rustig. De lucht is overtrokken en het is winderig maar we hebben de laatste dagen geen spatje regen gehad en we bezochten alles in hemd met korte mouwen, zonder zonnebrandcrème zouden we al ferm roodgebrand zijn.
Vrijdag 11 juni 2010
Vandaag komt het er dan eindelijk van, we bezoeken Saint-Michael’s-Mount. Het is laag tij en we wandelen over de ruw geplaveide weg naar de ingang. Dankzij ons lidmaatschap van de National Trust mogen we gratis binnen. We klimmen via een oneffen trap naar de ingang van het bolwerk. Tijdens het bezoek aan het kasteel neemt onze appreciatie voor het bouwwerk en zijn omgeving nog toe. Door de ramen zien we de azuurblauwe heldere zee. De bezoekersroute brengt ons af en toe op een buitenterras, er staat een frisse bries. We nemen ook ruim de tijd voor een bezoek aan de tuin, die is opgedeeld in kamers. Een klassieke truc om barre weersinvloeden te temperen. Na enkele uren keren we terug naar het vasteland. Dat moet nu met een bootje want het is vloed geworden.
http://www.stmichaelsmount.co.uk/#4
Na Saint-Michael’s-Mount rijden we naar The Minack Theatre (N 50°02’30.0” & W 5°39’11.0”), een openluchttheater aan Porthcurno Bay. Eerst weten we niet zo goed wat we hiervan moeten denken. Het ziet er wat gekunsteld uit. Maar wanneer we de pancartes in de onthaalruimte doorlezen vernemen we dat dit het levenswerk van Rowena Cade is. Gedurende vele jaren bouwde ze samen met haar tuinman e.a. aan dit theater, ze hakten zitplaatsen uit de rotsen, sleurden aangespoelde scheepsladingen bouwmaterialen van het strand omhoog, doorstonden de oorlogsjaren, … Van zoveel volharding worden we stil en onze scepsis verandert in bewondering. Dit is echt theater aan zee!
http://www.minack.com/
De dag is al ver gevorderd en we beslissen om de Sennen Cove camping op te zoeken, £13.60 zonder elektriciteit, N 50°05’21.7” & W 5°40’11.8”.
De camping is één grote grasvlakte maar het uitzicht is OK.
Zaterdag 12 juni 2010
Vandaag staan enkele uitzichtpunten aan de kust en Saint-Ives op het programma. Eerst trekken we naar Cape Cornwall, dit is een mooie kaap van waaruit we Land’s End zien liggen. Even voor de kaap ligt er een rotsformatie in zee die enige gelijkenis vertoont met Charles De Gaulle die in bad ligt. We genieten van de zon, het briesje en het uitzicht.
We rijden terug landinwaarts en passeren door Saint-Just. We houden halt bij enkele winkels en slaan wat proviand in. Een taart in de Engelse kleuren versiert de etalage van een bakker. De ganse week al zien we tientallen auto’s waaraan Engelse vlaggetjes wapperen. Alles staat in het teken van het WK voetbal in Zuid-Afrika. Vanavond speelt de Engelse ploeg zijn eerste match.
We rijden verder naar Zennor voor ons volgend uitzichtpunt. We betreden het klifpad en trekken richting Gurnard’s head. We wilden er nog even de benen strekken maar de route is zo mooi dat we beslissen effectief tot Gurnard’s head te wandelen. De route staat dan ook beschreven als één der mooiste stukken van het wandeltraject langs de kust. Zo komt het dat we de rest van de namiddag op het klifpad en Gurnard’s head spenderen. Het is al na 18.00 uur wanneer we terug in Zennor zijn. Daar kijken we nog eens rond in het mooie kerkje met de eeuwenoude stoel van de zeemeermin. Noodgedwongen beslissen we het bezoek aan Saint-Ives uit te stellen.
Later op de avond belanden we op camping Trevaylor Kelynach waar vroeger een varkensboerderij gevestigd was. Die is nu omgevormd tot een rustieke camping, dik in orde!
Botallack camping Trevaylor near Saint-Just £10.00 zonder elektriciteit, N 50°08’02.0” & W 5°41’00.8”.
Na het avondeten gaan we nog iets drinken in de pub van de camping. Het is er volle bak want op TV wordt de match Engeland – USA vertoond. Men vraagt ons of we Amerikanen zijn. We antwoorden dat we Belgen zijn en vertellen de anekdote van het drama van Bologna (WK 1990) toen David Platt met een vrije trap het Belgische elftal in de 118° minuut terug naar huis stuurde. Daar worden de Engelsen natuurlijk graag aan herinnerd. De eindstand Engeland – USA wordt 1-1 en na de wedstrijd loopt de pub al snel leeg. Na een vroege Engelse voorsprong hadden de supporters duidelijk meer verwacht. Wij blijven nog wat plakken en na een paar wee-drams zoeken we ook ons bedje op.
Zondag 13 juni 2010
Vandaag industriële-archeologie-dag.
We bezoeken de Geevor tin mine, een mijn die tot 1990 in werking is gebleven. Nu is het een museum. Er werd diep en ver onder de zee tinerts ontgonnen en we zien hier hoe dat gebeurde. De “ondergrondse” toer valt wat magertjes uit maar voor de mijnwerkers was het onwezenlijk en hard labeur. Op de bovengrondse rondleiding zien we o.a. een shaking table in werking. Het tinerts wordt zachtjes schuddend gewonnen uit vermalen steen. Industriële archeologie in actie, dat zien we graag.
http://www.geevor.com/
We trekken verder naar de buren van de tinmijn en brengen een bezoek aan The Levant Beam Engine (N.T.). Dit is de enige nog werkende (gerestaureerde) stoom-pompmachine die het ontgonnen tinerts uit de diepe mijnschachten omhoog hees. In 1930 sloot de Levantmijn en raakte in verval. Uiteindelijk werd de mijn verkocht en de nieuwe eigenaar bewaarde de site. Vele decennia later restaureerden enkele vrijwilligers de stoom- en pompinstallatie in zijn oude glorie. Vandaag werkt die terug picobello en het geheel wordt gekoesterd als een dierbare schat. Opnieuw industriële archeologie in actie, ons hartje jubelt.
http://www.nationaltrust.org.uk/main/w- ... beamengine
http://www.youtube.com/watch?v=U1BCxtU4 ... re=related
Dan rijden we eindelijk richting Saint-Ives. Onderweg vliegt een klapwiekende buizerd over die een jong konijn in zijn klauwen gevangen houdt. Wij moeten ook nog eten deze avond.
We belanden op de camping Trevalgan touring park, £16.50 zonder elektriciteit, N 50°12’27.8” & W 5°31’08.6”.
Maandag 14 juni 2010
Na de aanpassingen aan ons reisprogramma van de afgelopen dagen, slagen we er deze ochtend uiteindelijk in om Saint-Ives te verkennen. We ondervinden wat moeilijkheden om onze mobi in het centrum te parkeren. Ten slotte vinden we parking aan het rugbyveld (N 50°12’33.6” & W 5°29’39.0”) en wandelen van daaruit naar het centrum. We bezoeken eerst Tate Saint-Ives, één van de vier Tate-musea die Engeland telt.
http://www.tate.org.uk/stives/
“Tate Gallery” stelt hier moderne en hedendaagse kunst tentoon. In Tate Saint-Ives zien we een bescheiden collectie, maar zowat elke gekende modernist is hier vertegenwoordigd, de tentoongestelde collectie bevalt ons. Het museum ligt vlak aan zee en biedt een panoramisch uitzicht op het strand, mooi is dat.
Daarna bezoeken we het Barbara Hepworth museum and sculpture garden. Barbara Hepworth was destijds de leading lady van de moderne beeldhouwkunst. Aangetrokken door het zachte licht vestigde zij zich in de jaren 1920 in Saint-Ives. Een groep kunstenaars volgde haar voorbeeld en samen vormden ze de “Saint-Ives School” die een belangrijke bijdrage aan de Europese kunst van de twintigste eeuw leverde. Het dient gezegd, het licht is er inderdaad zacht. Of treffen wij het met het weer?
http://www.tate.org.uk/stives/hepworth/
Na het museumbezoek lokt het stadje met zijn twee stranden en zijn pittoreske nauwe straatjes. Het is warm, tegelijkertijd waait er een fikse Atlantische wind. We kijken nog een tijdje naar de surfers in de branding en trekken dan verder. Wij weten het zeker, Saint-Ives bevalt ons!
We vervolgen onze route en belanden in Newquay waar we Trerice (N.T.) bezoeken. Trerice wordt al vermeld in het Domesday Book. Het is een bescheiden landhuis maar het is toch interessant om het te bezichtigen.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Domesday_Book
http://www.nationaltrust.org.uk/main/w-trerice
Net als vorig jaar rijden we naar Padstow dat aan de monding van de rivier Camel gelegen is. Padstow is een gezellig stadje met een vissers- en een jachthaven.
We overnachten opnieuw op de Dennis Cove Camping, £16.50 zonder elektriciteit, N 50°31’55.77” & W 4°56’12.46”. We gaan ook opnieuw eten in The Seafood Restaurant van Rick Stein. Vanavond genieten we van het tasting menu. Verrukkelijke spijzen worden ons in zeven gangen voorgeschoteld.
Dinsdag 15 juni 2010
Deze ochtend gaan we nog wat verse etenswaren kopen en rijden dan naar het landhuis Lanhydrock (N.T.).
http://www.nationaltrust.org.uk/main/w- ... anhydrock/
Er zijn ca. 50 kamers te bezichtigen en een niet al te grote tuin. Het is vooral interessant omdat de rondgang ons behalve door de praalvertrekken en statige salons ook door de werk- en bediendekamers leidt. In het kerkje op het landgoed brengt een zangkoortje liederen ten gehore. Er is nog marge voor verbetering.
Na het bezoek aan Lanhydrock keren we langzaamaan huiswaarts en rijden we terug naar de camping Barley Meadow waar we eerder deze reis al overnachtten.
Woensdag 16 juni 2010
We beslissen om vandaag the three reservoirs walk uit ons wandelboekje pathfinder guide “South Devon and Dartmoor” te maken. Het vertrekpunt ligt op 25 minuten rijden van de camping. De parking bij het vertrekpunt ligt op N 50°37’44.0” & W 3°41’30.5”.
http://www.holidayindartmoor.com/things ... 35983.html
Mooi plannetje, maar niet zo eenvoudig om uit te voeren, zoals zal blijken. Coördinaten in de GPS ingegeven en rijden maar. Wanneer we nog zo’n twee minuten verwijderd zijn van onze bestemming zien we een verkeersbord “unsuitable for wide vehicles”, hoe unsuitable of hoe breed de weg dan wel mag wezen staat er niet bij. Maar erg breed ziet het er toch niet uit. Via het commando “omrijden” berekent de GPS een nieuwe route, zo belanden we in een nog smaller straatje. Noodgedwongen moeten we achteruitrijden.
Opnieuw “omrijden” en zo geraken we verzeild in Bovey Tracey waar we, nog steeds aangestuurd door de GPS, wederom proberen om het vertrekpunt van de wandeling te bereiken. Het eerste straatje dat we ingestuurd worden is buiten categorie steil omhoog en alweer benauwend smal, we geven het op want hier kunnen we niet door geraken. Terug achteruit en we beslissen dan maar om Bovey Tracey te verkennen.
Tijdens onze rondwandeling door het stadje komen we langs de tourist info. De zeer enthousiaste en al wat oudere man vertelt ons dat we het vertrekpunt van onze three reservoirs walk kunnen bereiken via het plaatsje Hennock. Terug in onze mobi wagen we nog een kans. En jawel hoor, uiteindelijk bereiken we de parking aan het vertrekpunt. Hoera.
We maken de mooie wandeling langs de drie spaarbekkens. Op onze route moeten we door een weide met jonge kalveren waar de moederkoeien nog bij staan. Ze bewaken hun kroost met gans hun lijf. Ze staan pal voor de stile waar wij overheen moeten maar maken dan toch plaats voor ons. Even verder loopt het pad weer door een weide maar langs de weideafsluiting loopt ook een boerenwegel die op hetzelfde punt lijkt uit te komen. Wij kiezen voor de boerenweg waar het makkelijker stappen is. Zo’n 100 meter op de boerenweg komen de runderen in de weide in draf op ons afgelopen, het lijkt wel een stampede! Ze kunnen niet bij ons want wij staan op de weg. Het zijn zo’n 30 tot 40 jonge stieren. We zijn opgelucht dat we ons niet in de weide hebben begeven, wellicht hadden we dan wel met de poepers gezeten!
Na drie uur wandelen zijn we terug bij af. Even verpozen, iets eten en drinken en dan beslissen. We rijden een heel eind oostwaarts tot de camping in Orcheston-Shrewton nabij Stonehenge waar we vorig jaar ook al stonden, £12.50 zonder elektriciteit, N 51°12’28.65” & W 1°54’56.97”. Het is al 20.00 uur wanneer we daar aankomen. We parkeren onze mobi voor de nacht naast een Belgisch koppel dat met eenzelfde motorhome als de onze reist. Als tweelingen staan we naast elkaar. We maken een praatje in de avondzon en gaan dan ons potje koken.
Donderdag 17 juni 2010
Uiterlijk om 17.00 uur moeten we inchecken op de ferryterminal in Dover. We rijden zonder dralen naar Chartwell (N.T.), het landgoed van Winston Churchill. Eens we daar zijn aangekomen hebben we nog 3 ½ uur voor het bezoek en dat volstaat net want er is heel wat te zien.
http://www.nationaltrust.org.uk/main/w-chartwell
Jammer dat we binnen geen foto’s mogen maken.
Wanneer de veerboot om 19.15 uur afvaart heeft die een uur vertraging opgelopen. Zoals gewoonlijk gaan we op het achterdek staan om te zien hoe het schip zich losmaakt van de wal.
We varen langzaam weg en zingen stil ons liedje : We’ll meet again, don’t know where, don’t when, but I know we’ll meet again some sunny day …
http://www.youtube.com/watch?v=cHcunREYzNY
Dag Engeland, bedankt voor de mooie reis en tot volgend jaar.
Dartmoor NP = Dartmoor National Park
N.T. = The National Trust
Diesel = £1,22/liter
Wisselkoers 2010 : £1.00 = €1.23
Vroegboekactie 2010 H/T overdag met motorhome en 2 personen voor €65.00 via
http://www.poferries.nl/tourist/bookJou ... esOut=cado