Mensenlief, wat wordt de topic-starter door sommige onterecht als dom omschreven.
Als je op een camping aan het water staat ga je toch ook niet op de vlucht?
Als ik aan het water sta hou ik altijd de kleur van het water in de gaten als ik denk dat het weer gaat veranderen.
We hebben 20 jaar op een camping in de Gouden Ham gestaan vlak aan het water en als je recht
vooruit keek zag je de uitgang naar de Maas.
Nu gebeurde het natuurlijk ook vaak dat er slecht weer op komst was en dat de Brabandse kant
van de Maas pikzwart werd en ik kon altijd feilloos zeggen of het zware weer de Maas over kwam
door op de wind maar vooral op de kleur van het water te letten.
Het hele veld bleef dan ook altijd rustig zitten wachten tot ik opstond en riep; Opruimen
Ik moet zeggen, ik heb er nooit naast gezeten maar 1 keer waren we aan het zeilen op de plas en Maas toen
er plotseling een giga bui aan kwam.
Met een noodgang terug gevaren, halverwege de zeilen moeten strijken want de wind draaide en verder op de motor.
Voor de tent ben ik overboord gesprongen en naar de kant gezwommen waar de anderen nog rustig
in hun luie stoel zaten maar direkt opvlogen om hun handel te redden.
Die keer was ik te laat.
De wind draaide weer en heb met alle kracht die ik in me had de tent proberen dicht te ritsen waar
de wind nu vol op stond en de bui met een noodgang dichterbij kwam.
We hebben heel wat keren daar met z'n allen aan het frame van de voortent en het doek zelf gehangen.
2 jaar geleden ook op de dijk van Lelystad.
Bloedheet geweest, ik had aldoor al verkleuringen van het water gezien maar we raakten met een
grote groep gezellig aan de praat en ik vergeet verder te kijken naar de lucht en het water.
Er steekt een lekker verkoelend windje op, ik krijg er nog geen erg in om eens te kijken wat het water doet op dat moment.
Tot de wind weer weg viel en tja, toen was Anneke te laat.
We hebben het ook geweten met z'n allen
Ik wil hiermee zeggen dat we allemaal wel eens onoplettend zijn en ja, in mijn geval was het dom omdat
ik het allang aan zag komen maar ff vergeten was dat ik gewoon weg kon rijden naar een beschuttere plek
Groetjes,
Anneke