Fiat Ducato L4H3 conversie naar ‘Klein Knoevenstein’

[Rob vd S]

Ik ben van het weekend even langs de kringloopwinkel geweest en heb daar een aardig gordijntje gescoord. Wel iets te lang, maar precies breed genoeg en al netjes afgewerkt. Dus alleen korter maken. Van de afgeknipte stof een raamblindering gemaakt voor de schuifdeur.

[Rob vd S]

Ik heb er vooralsnog voor gekozen het gordijn naar 1 kant open te schuiven in plaats van een gordijntje links en een gordijntje rechts. Dan heb je geen inkijk door de middenspleet. En mocht dat niet bevallen, kan ik hem altijd nog over de lengte doorknippen en omzomen, maar voorlopig vind ik hem prima hangen en in geopende stand heb ik er geen last van, ook niet met neergeklapte tafel. En tijdens het eten kan ik hem naar de rechterkant schuiven, zodat je er niet op morst.

[Rob vd S]

De raamblindering voor de schuifdeur is gemaakt van een stuk 19mm Armaflex wat ik nog over had. Daarvoor is een hoes gestikt met aan de buitenkant naaldvilt. Dat plakt lekker op manlijk klittenband, zodat het goed blijft zitten en makkelijk te verwijderen is. De grijze kleur van het naaldvilt komt aardig overeen met de kleur van de bus. De binnenzijde is bekleed met een stuk van het gordijn.
De bedoeling is dat de raamblindering ook isoleert, zowel zomer als winter, en opgerold berg je ze makkelijk op in de grote kast boven de cabine.

Bij de kringloop hadden ze nog zo'n gordijn, wat ik ook maar gekocht heb. Daar kan ik raamblindering voor de voor- en zijruiten van de cabine van maken. Naaldvilt heb ik ook nog genoeg, alleen geen Armaflex meer. Dus als iemand nog een meter of 3.5-4 rond heeft slingeren, dan hou ik me aanbevolen. Anders koop ik wel een stuk 2 of 3 cm schuimrubber. Dat is veel goedkoper dan Armaflex, maar nog altijd duurder dan wat ik bij de kringloop voor die gordijntjes heb betaald, terwijl dat prima kwaliteit stof is en netjes afgewerkt.

[Rob vd S]

We zijn inmiddels alweer een paar weken terug van een heerlijke campervakantie in Duitsland en Italië. Voor het eerst met z’n tweeën met de camper op stap. Dat was nog best een beetje spannend. Gabrielle vindt het niet prettig om wild te kamperen en beiden houden we eigenlijk niet van de drukte van een camping en veel officiële campersites zijn ook niet bepaald romantisch. Een week voor vertrek kreeg Gabrielle een tip van een collega om voor een paar tientjes een jaar lid te worden van Agricamper.

Via Agricamper sta je bij boeren op hun terrein, vaak in the middle of nowhere. Er zijn (hoegenaamd) geen voorzieningen, dus je camper moet zelfvoorzienend zijn. Soms is er een kraan om water bij te vullen. De camperplekken zijn in principe gratis, maar de gastheer of vrouw heeft graag dat je als tegenprestatie iets bij hen koopt of tegen betaling een maaltijd gebruikt. Er staan maximaal 5 campers. Meestal waren we de enige, soms 2 en één keer 5. We hebben uitsluitend op prachtige plekken gestaan, bijna gelijk aan wild kamperen, maar legaal en een leuk contact met de gastheer of vrouw. Twee maal daar gegeten, een paar keer wijn gekocht, maar ook kaas, honing of groente en een paar keer was het niet nodig om iets af te nemen, pure gastvrijheid. Er zijn nogal wat wijnboeren die op die manier camperplaatsen aanbieden. En wijn proeven, kopen en mee naar huis nemen is voor mij bepaald geen straf. Het mes snijdt zo aan meerdere kanten. Via de app, die je door lid te worden krijgt, boek je een camperplaats doorgaans een dag van tevoren, maar dezelfde dag kan ook. Wij hebben hiermee louter goede ervaring opgedaan en in landen als Duitsland, Frankrijk en Spanje bestaat iets soortgelijks.

[Rob vd S]

camperplek 4.jpg (149.02 KiB) 472 keer bekeken

We hebben in 12 dagen meer dan 3500 km gereden omdat we diep Toscane in wilden. Sommige van die ritten waren mij te lang. De volgende keer moeten we hier meer tijd voor uittrekken.

Vlak voor vertrek had ik van een stuk zeil nog een tarp gemaakt. Maar die hebben we helemaal niet gebruikt. Het was wel mooi weer, doorgaans zo’n 28 – 32 graden en zonnig, maar die boerencamperplekken bieden meestal meer dan genoeg schaduw. Dus iets als een luifel of tarp hadden we eigenlijk niet nodig. Het is ook wel fijn dat Knoef zo goed geïsoleerd is. Het werd daarmee nooit warmer dan ruim 30 graden in de camper, zelfs niet na een dag in de volle zon geparkeerd staan aan het strand. Ik had daarbij wel de maxxfan zachtjes laten draaien. In september koelt het ’s avonds al lekker af, dus met Maxx zachtjes aan heerlijk geslapen.

Douche en droog toilet kwamen heel goed van pas. De vieze luchtjes zijn met het kattengrit en na het plassen naspoelen met een kopje water onder controle. In Italië struikel je in sommige regio’s over de openbare vuilnisbakken en soms is het zoeken. Hoewel, we hebben voldoende capaciteit om het afval een paar dagen mee te slepen en dan doet zich altijd wel een goede gelegenheid voor om er op een nette manier vanaf te komen. Met een kleine 120 liter vers water aan boord kunnen we samen net 3 dagen doen en douchen we allebei iedere dag.

[Rob vd S]

Alles wat ik in en aangebouwd heb bleef perfect zitten. Ook na 1500 km zeer slechte Italiaanse wegen… Sjonge, wat hebben ze daar een hoop gaten en kuilen in de weg. Motorisch ging het heel lang goed. De 3 liter turbomotor sjouwt die 3,5 ton met gemak berg op en berg af en hoewel ik op de snelweg meestal 110 km/u aan houdt, hoef ik maar een beetje gas te geven om ruim over de 130 te gaan.

Maarrr, op dag 8, van het strand onderweg naar de camperplek, roken we plots diesel in de cabine. Foute boel dus. Er lekte een mengsel van diesel en water onder de motor vandaan. Water kan, want dat is de airco. Maar diesel… Het was uiteraard vrijdagavond, vlak voor het weekend. Dus niets meer open. De camperplek was niet ver en met samengeknepen billen zijn we daar veilig aangekomen. De gastheer ter plaatse heeft voor ons een paar telefoontjes gepleegd en niet ver daarvandaan werkte Mario de monteur ook op zaterdag. Een Ducato is een Italiaanse auto, een prettige bijkomstigheid in Italië. Iedere automonteur heeft daar verstand van. Het bleek om een lekkende dieselretourleiding te gaan. Daarvoor hoefde de auto niet op de brug en niet eens naar binnen. Nessun problema, signore. Na amper een half uur was het probleem gefikst en het slangetje vervangen. Dat kostte me het lieve sommetje van 15 euro. Ik kon die man wel zoenen…

Alleen, hadden we een dag later, op zondag, hetzelfde probleem… Nu waren we in Montalcino. Heel veel wijnboeren en ohh, wat een heerlijk vocht is dat toch. Maar er was daar maar 1 garage, of anders 100 km naar Sienna rijden met een diesel lekkende motor. Dus wij stonden daar op maandagmorgen half 9 voor de deur. Hing daar een briefje, ben over 10 minuten terug… Dat werd misschien een kwartiertje zenuwslopend wachten, maar de man kwam echt terug en hielp ons terstond. De Ducato heeft 3 van die slangetjes en een ander was ook gaan lekken. Die andere 2 dus ook maar vervangen. Weer 30 euro… Kennelijk een standaard tarief. Kom daar in Nederland maar eens om.

Toen op naar Verona. Op de autostrada met nog 25 km te gaan begon het olielampje te knipperen. Weer foute boel! Auto op de snelweg langs de kant en oliepeil controleren. Die stond helemaal niet zo laag. Toch maar iets bijgevuld (motorolie had ik uiteraard bij me) en google geraadpleegd. De stemming was ondertussen wel iets gezakt. Ongeluk komt in drieën. Google zei: ‘gewoon doorrijden, maar spoedig olie verversen en oliefilter vervangen.’ Op één of ander camperforum werd zelfs aangeraden dat knipperende lampje in het dashboard maar gewoon af te plakken… Het advies van olie verversen en filter vervangen verscheen even later ook in het dashboardscherm van Knoef. Maar ja, voor olie verversen moest Knoef wel op de brug. Dat kan niet bij een kleine garage, want Knoef is 3 meter hoog. En Verona is Noord Italië en een stuk zakelijker, net als bij ons thuis. ‘Eehh, volgende week heb ik wel een gaatje voor u..’, was steevast het antwoord. Maar op deze manier helemaal naar huis rijden vonden we beiden geen goed idee. Ik had het gevoel dat die slangetjes en een verstopt oliefilter wellicht met elkaar te maken hadden. De volgende dag hebben we dus een rondje Verona gemaakt, oftewel van de ene Fiat garage naar de andere en pas aan het eind van de dag hadden we geluk. De volgende dag konden we er terecht. Pfff…

[Rob vd S]

Daarna is alles gladjes verlopen. Vlak voordat Süd Tirol, Oostenrijk en de rest van centraal Europa onderliepen door hevige regen en sneeuw, pakten wij onze biezen op weg naar huis, terwijl de lucht loodgrijs kleurde en de regen met stromen naar beneden kwam. Onderweg geen problemen gehad.

Vorige week heb ik thuis bij mijn garage de auto voor ruim 500 euro nog eens goed laten nakijken. De ene camper na de ander werd binnengereden. ‘Een groeimarkt meneer, die campers.’ Ze konden niks bijzonders vinden natuurlijk… ‘Die camper en motor van u zien er eigenlijk best heel netjes uit, heel anders dan wat we soms te zien krijgen…’
Gewoon een beetje pech gehad.

[jepebe]

Wat een leuk verhaal van je reis en wat is het een leuke camper geworden! Die binnenstebuitenkeuken is mooi zeg!

[Rob vd S]

Dank je voor het compliment.
Dat uitklaptafeltje en laatjes kwamen ook heel goed van pas. Daar hebben we steeds aan gegeten. De tafel van het zitje kan ook naar buiten. Maar dat hebben we maar een paar keer gedaan. Verder hadden we geen tafel bij ons en ook niet nodig.
Wat ook goed bevalt is dat de klep waaronder het kooktoestel zit helemaal omgeklapt kan worden, zodat weer een plateautje ontstaat waarop degene die binnen staat de spulletjes voor het eten zet en degene die buiten is dit aanpakt op de buitentafel zet.

tafeltjes.jpg (163 KiB) 372 keer bekeken